Wanneer gaat ons volggedrag op Instagram te ver? Dat legt de Amerikaanse regisseur Matt Spicer op satirische wijze bloot in zijn eerste speelfilm Ingrid Goes West, een duister en komisch drama over een obsessieve Instagram-stalker die alles op alles zet om #bffs te worden met haar favoriete influencer.

Op Instagram volgt de psychotische Ingrid (Aubrey Plaza) vrouwelijke vreemdelingen met een zorgvuldig gecureerd #blessed leven. Het leven van Ingrid bestaat vooral uit scrollen en liken als een placebo voor haar eenzaamheid offline. Met de erfenis van haar pas overleden moeder besluit Ingrid het anders aan te pakken. Ze vertrekt naar Los Angeles om te infiltreren in de ogenschijnlijk perfecte wereld van Instagram-beroemdheid Taylor Sloane (Elizabeth Olsen). Dat lukt door de hond van Taylor te stelen en hem de volgende dag terug te brengen: Ingrid wordt onthaald als reddende engel.

‘Ingrid lijkt natuurlijk gek, maar ze heeft dezelfde drijfveren als ieder ander,’ vertelt regisseur en co-scenarist Matt Spicer (1984) aan de telefoon vanuit Los Angeles. ‘Ze is gewoon op zoek naar contact en dat is universeel. Ik wil dat mensen zich ongemakkelijk voelen omdat haar gedrag op Instagram herkenbaar is. Al gaat het bij Ingrid natuurlijk wel heel ver. Instagram stelt haar in staat om heel makkelijk ontzettend foute beslissingen te maken.’

Ingrid Goes West gaat dan ook niet zozeer over Instagram zelf, maar dwingt vooral tot reflectie op onze relatie met het geliefde sociale medium. Spicer: ‘Deze technologie doet bewust een beroep op onze menselijke impulsen, op een kant die snakt naar contact, bevestiging en goedkeuring. Maar als iemand een reactie achterlaat bij wat je post, betekent dat in principe niks. Iemand kan een voor jou onbekende reden hebben om ergens op te reageren, net zoals dat iemand een eigen reden heeft om iets te posten. Je moet er niet te veel waarde aan hechten. Als je zelfrespect toch afhangt van je hoeveelheid volgers, reacties en likes, wordt het gevaarlijk.’

'Oudere mensen vinden het een stuk enger allemaal, ze zien het meer als een thriller'

Matt Spicer

Elizabeth Olsen en Aubrey Plaza in Ingrid Goes West

Wanneer Ingrid haar idool steeds meer imiteert – ze neemt ook lange donkerblonde lokken en de populaire Clare V. handtas, begint ook coke te snuiven – krijgt ze niet alleen meer volgers, maar ook een vriendschap met Instagram-influencer Taylor. Het huwelijk van Taylor en haar #perfecthusband blijkt helemaal niet zo gelukkig. Bovendien liegt Taylor over triviale dingen zoals wat haar favoriete boek is. En verwacht ze dat een pompbediende wel even op de grond gaat liggen voor het nemen van een foto met haar nieuwe vriendin Ingrid. Alles voor de perfect uitgesneden Insta-post. ‘Het was niet mijn bedoeling om influencers te bekritiseren, ik ken ook veel influencers en ze zijn goed in hun werk,’ vertelt Spicer. ‘Maar je moet wel nadenken over hoe Instagram momenteel gebruikt wordt. Niet alles dat gepost wordt is echt. Volgens mij gebruiken veel mensen Instagram ook als een soort vlucht uit de werkelijkheid. Om te fantaseren over een perfect leven wanneer de realiteit te pijnlijk is.’

Het enige authentieke personage lijkt Dan Pinto (O’Shea Jackson Jr.) te zijn, een door Batman geobsedeerde scenarist die naast Ingrid woont. ‘Hij is wel echt het hart van de film,’ beaamt Spicer. ‘Dan geeft om Ingrid en zij herkent dat niet. Dat is de tragedie van Ingrid Goes West.’ Terwijl Ingrid als stalker van Taylor dieper verstrikt raakt in haar eigen web van bizarre leugens, blijft Dan onvoorwaardelijk voor haar klaarstaan.

Ingrid Goes West wordt ook wel de Single White Female voor de Instagram-generatie genoemd. Volgens Spicer lijken millennials zijn film inderdaad beter te begrijpen: ‘Jonge mensen snappen de donkere humor en ook de referenties naar bepaalde Instagram-grappen of avocado toast. Oudere mensen vinden het een stuk enger allemaal, ze zien het meer als een thriller. Vooral als hun eigen kinderen op Instagram zitten. Maar goed, die angst voor technologie is ook iets van alle tijden. De opkomst van televisie zou het einde van de cultuur en maatschappij inluiden en dat gebeurde natuurlijk niet. Er is altijd wel weer een nieuwe technologische ontwikkeling waar mensen zich zorgen over maken.’

Meer over Ingrid Goes West