Midden in de Rotterdamse urban jungle bevindt zich de komende twee weken een oase van fijne muziek, goed eten en bovenal heel veel mooie films. Voor het vijfde jaar op rij is het dak van voormalig station Hofplein omgetoverd tot festivalgrond van filmfestival Roffa Mon Amour.

Afgelopen woensdagavond ging de vijfde editie van Roffa Mon Amour van start. Een verrassend en eigentijds filmfestival – compleet met rooftop-bar en dj – onder de Rotterdamse zomerhemel. Van 19 tot en met 30 juli worden twaalf avonden lang relatief onbekende, maar niet minder bijzondere films vertoond. 

De sfeer van Roffa Mon Amour valt het best als volgt samen te vatten: zowel stads als romantisch. Een combinatie die ook in de naam van het festival besloten ligt, zo vertelt Charlotte van Zanten, die Roffa Mon Amour in 2013 samen met Lisa Smith oprichtte: ‘Roffa klinkt best wel urban en typisch Rotterdams. Mon Amour is weer wat romantischer. Ik denk dat Lisa en ik dat allebei in ons hebben. Dat we willen dat iets toch een beetje sprookjesachtig en romantisch aanvoelt.’ 

Roffa Mon Amour, waar komt die naam precies vandaan?
Charlotte van Zanten: 'Het is eigenlijk per ongeluk ontstaan. De dag voordat we ons officieel lieten registreren als stichting bij de notaris had ik Hiroshima, mon amour gekeken, een van mijn lievelingsfilms. En Roffa is natuurlijk straattaal voor Rotterdam. Zo is dat eigenlijk toevallig samengekomen.'

Wat maakt Roffa Mon Amour echt Roffa Mon Amour?
'Ik denk wel dat wij een festival zijn dat heel goed de balans weet te vinden tussen een festival, met alles wat daarbij komt kijken, en een heel goed filmprogramma. Onze communicatie is daarom ook fris, jong en een beetje snel, waardoor we een jongere doelgroep aanspreken. Maar onze films zijn wel gewoon intelligent, vaak maatschappelijk en idealistisch. Het zijn films die doorgaans niet in de bioscopen verschijnen, of maar heel kort gescreend worden. En we denken dat onze doelgroep daar misschien minder snel naartoe gaat. Daarom willen wij hun kennis laten maken met dit soort films en iets laten zien wat ze anders misschien niet zouden hebben gezien, maar wat hen wel bij zal blijven.'

'We vonden allebei dat er niet zoveel risico’s worden genomen op cultureel gebied in Rotterdam. En wij wilden dat best aangaan door gewoon films te programmeren die eigenlijk niemand kent.'

Charlotte van Zanten

Wat zijn de overwegingen die jullie maken bij het selecteren van de films?
'Het zijn allemaal eerste of tweede speelfilms van beginnende filmmakers (behalve de Throwback Thursday-films, red.). Eigenlijk proberen we zo te programmeren dat alle werelddelen en verschillende genres vertegenwoordigd zijn. Dus wat spannende films, wat romantische films. En persoonlijk vind ik het belangrijk dat het gewoon moet raken. Lisa en ik willen allebei graag dat de film echt een boodschap heeft.  Wij denken dat dat inherent verbonden is met de filmmakers die wij een podium bieden. In de programmering zie je dan ook het idealisme van de beginnende, jonge makers terug.'

Denk je dat jullie je met de programmering ook onderscheiden van andere openluchtfilmfestivals, zoals Pleinbioscoop in Rotterdam bijvoorbeeld?
'Ja, zeker. Ik vind Pleinbios heel leuk, maar het zijn gewoon bioscoopfilms waarvan ik de meeste al heb gezien. Dus ik merkte dat ik daar eigenlijk bijna nooit iets kon kijken. Lisa en ik kennen elkaar van filmhuis LantarenVenster, waar we beiden werkten. Dus toen dachten we, nouja, dan gaan we toch zelf iets nieuws doen. Ik heb ook heel lang gevonden dat er hier in Rotterdam veel minder gebeurt op cultureel (film)gebied. Er zijn veel minder bioscopen dan in Amsterdam bijvoorbeeld, waar Lisa en ik beiden hebben gestudeerd. We vonden allebei dat er niet zoveel risico’s worden genomen op cultureel gebied in Rotterdam. En wij wilden dat best aangaan door gewoon films te programmeren die eigenlijk niemand kent.'

Over de programmering van 2017: heb je een persoonlijke favoriet?
'Ik ben wel echt heel blij met de openingsfilm, Dayveon. De regisseur, Amman Abassi, is er ook voor een Q&A vanavond. Zijn film vertelt een heftig gangsterverhaal, maar dan heel romantisch ingepakt, ergens een beetje Moonlight-achtig. Het is typisch Roffa Mon Amour in die zin. Heel rauw, maar ook heel poëtisch. De film heeft ook een mooie soundtrack die Abassi zelf heeft gecomponeerd. Bijzonder dat hij daarvoor gekozen heeft en ik vind het heel leuk om daarmee te openen.

En Pieles, in die film is alles pastelroze. Die regisseur heeft zo’n authentieke kijk op de wereld. Misschien omdat hij op een andere manier is opgegroeid, maar hij heeft zulke interessante ideeën over de wereld en over schoonheidsidealen. Alles in zijn film is dus roze of lila, ik heb echt nog nooit zoiets gezien. Het is heel bijzonder. Ik wist na 3 minuten: ‘deze moeten we hebben!’'

Wat zijn jullie toekomstplannen voor het festival? Willen jullie uitbreiden?
'We zijn dit jaar van vijf naar twaalf dagen gegaan. En we hebben nu ook maandelijks vertoningen in LantarenVenster in Rotterdam, 't Hoogt in Utrecht en Rialto in Amsterdam. Dat zouden we graag groter willen maken, want we willen graag dat Roffa Mon Amour een platform wordt, waarmee we online wat meer kunnen uitlichten over de films. Zo publiceren we interviews met de makers en nemen we bij de live-vertoningen de Q&A’s op voor op de website. Hierdoor gaat het online steeds meer leven en hopen we dat Roffa Mon Amour een medium wordt om te volgen.'

Roffa Mon Amour duurt nog tot en met 30 juli. Voor meer informatie over het festival en het volledige programma klik hier.