Regisseur Stéphanie Di Giusto raakte zo geïntrigeerd door Loïe Fuller dat ze besloot de pionierende danseres aan de vergetelheid te ontrukken met een biopic, La danseuse. Zangeres/actrice Soko is Fuller en haar protegee Isadora Duncan wordt neergezet door Lily-Rose Depp.

'De eerste keer dat ik haar zag, was op een oude zwart-witfoto, waarop zij gehuld in een sluier in de natuur lag. Ik zag alleen het silhouet van een vrouw en wilde weten wie dat was. Zo ontdekte ik Loïe Fuller (1862-1928), en ik was gelijk helemaal ondersteboven van haar. Met mijn film La danseuse wilde ik haar uit de schaduw van de geschiedenis halen.’

Aan het woord is regisseur Stéphanie Di Giusto, en dankzij de titel van haar film weten we alvast dat Fuller een danseres was. En niet zo maar een danseres, ze was een sensatie. Aan het begin van de twintigste eeuw betoverde de in Amerika geboren Fuller het publiek van de Parijse Folies Bergère met haar ingenieuze dans- en lichtspektakels.

Haar manier van dansen – in zijden kostuums, gedrapeerd om lange stokken die ze met haar armen rondzwaaide – kostte zo veel kracht, dat het meer gemeen had met topsport dan met ballet. Iets wat Di Giusto, zo vertelde ze op het afgelopen festival van Cannes, in beeld nog eens extra benadrukte. ‘Ik wilde geen danseres filmen, maar een vrouwelijke bokser. Al haar bewegingen zijn ontleend aan de choreografie van het boksen. Zo gaat ze na het repeteren volledig uitgeteld op een stoel zitten en wordt haar zweet weggeveegd met een doek. Elke keer als het in de film om Fuller gaat, wilde ik de link met het boksen voelen. Haar dansen moest de energie van een gevecht hebben.’

Wat in de film dan weer mooi wordt afgezet tegen de dan nog piepjonge danseres Isadora Duncan, die Fuller onder haar hoede neemt. Alles aan Duncans manier van dansen oogt sierlijk, ontspannen en intuïtief.

Ik spuug vaak op de grond. Wat voor de film wel goed uitkwam, omdat Loïe nogal ongemanierd was.

Soko

Spugen

Loïe, de ‘vrouwelijk bokser’, wordt gespeeld door de Franse zangeres/actrice Soko (1985), terwijl de bevallige Isadora wordt gespeeld door Lily-Rose Depp (1999), dochter van filmster Johnny Depp en zangeres Vanessa ‘Joe le Taxi’ Paradis.

Het verschil in uitstraling valt ook in het echt meteen op. Soko, die zich graag hult in uitzinnige creaties, werkt hard tijdens het interview, terwijl Lily-Rose, die naast haar zit, meestal bescheiden glimlacht, maar moeiteloos het gesprek overneemt als ze iets wil zeggen. Al is dat niet vaak, want La danseuse is toch vooral Fullers en dus Soko’s film.

Soko: ‘Zeven jaar geleden klopte Stéphanie bij mij aan met de mededeling dat ze een film speciaal voor mij had geschreven. Ze wilde het portret van een artiest van vroeger maken, maar dan op een manier die ook voor artiesten van nu nog relevant is. Het mocht geen stoffige biopic worden. Ze wilde een sterke vrouw met zwakheden laten zien. Iemand die niet al te gelukkig is met zichzelf, maar er toch in slaagt iets magisch neer te zetten.

Ik maak zelf muziek en Stéphanie zag in de zeven jaar dat we met de film bezig waren hoe ik omging met mijn technici en muzikanten. Dat zie je ook terug in de film. En nog meer kleine dingetjes van mij. Ik spuug vaak op de grond. Wat voor de film wel goed uitkwam, omdat Loïe was opgegroeid op een boerderij en nogal ongemanierd was. Dus bij ons spuugt Loïe nou ook. En ze drinkt veel koffie en geen alcohol. Net als ik.’

Kunst en media

Terwijl Soko in Cannes is voor La danseuse, is ook haar ex, actrice Kristen Stewart op het festival aanwezig (vanwege rollen in Woody Allens Café Society en Olivier Assayas’ Personal Shopper). Op de sociale media wordt elke stap die het tweetal zet uitvoerig besproken.

Tussen Loïe en Isadora ontstond – zo suggereert de film – ook enige erotische spanning, maar dat konden ze destijds makkelijk voor de buitenwereld verborgen houden. Verlangen Soko en Lily-Rose Depp eigenlijk terug naar een tijd zonder sociale media?

Soko zeker niet: ‘Het is tegenwoordig onmogelijk om succes te hebben zonder sociale media. Je kan een zaal niet meer uitverkopen zonder promotie, zonder interviews, zonder het op het net te gooien. En ik heb daar geen enkel probleem mee. Integendeel: I’m cruising on it.’

De zestienjarige Depp is ietsje terughoudender: ‘Kunst en media gaan hand in hand en dat moet je accepteren omdat het nu eenmaal zo werkt. Zolang je maar zorgt dat je daar bewuste keuzes in blijft maken. Je moet zelf bepalen wat je voor je houdt en wat je laat zien.’

Hoe moeilijk dat is, blijkt kort na ons interview. Een wat oudere journaliste werpt Lily-Rose voor de voeten dat ze alles te danken heeft aan haar beroemde ouders. Waarop Lily-Rose beledigd het interview verlaat en al godverend en motherfuckend door de gangen van het hotel beent. Wat even later breed wordt uitgemeten op Twitter en Facebook.

Meer over La danseuse