Op tv: Sunny Side Up

Het zal je maar overkomen: als stel een weekendje naar Terschelling, en dat er dan helemaal niemand anders op de boot zit. Met dit griezelige gegeven begint Sunny Side Up, de openingsfilm van de Telefilms 2015. Het jonge, hippe koppel Daan en Judith (Egbert-Jan Weeber en Hannah Hoekstra) hoopt met een Waddentrip hun kwakkelende relatie een boost te geven. Maar het blijkt dat weekend Sunderum te zijn op Terschelling, een traditioneel, geheimzinnig feest waarbij vreemdelingen niet gewenst zijn. Daan en Judith willen zich niet laten wegjagen , maar is het wel verstandig om te blijven? De sfeer tussen de twee geliefden wordt steeds grimmiger.

Regisseur Lourens Blok (36) is met Sunny Side Up een nieuwe weg ingeslagen. Was hij vooral bekend van het licht verteerbare Feuten, zijn nieuwe Telefilm is een vrij onbehaaglijke psychologische thriller. Hoe is hij bij Sunny Side Up betrokken geraakt?

Lourens Blok: 'Scenarioschrijver Willem Bosch kwam met het idee en ik vond het meteen fascinerend: een ogenschijnlijk normale relatie die volledig escaleert. Door dat vreemde feest Sunderum – dat overigens echt bestaat – komen Daan en Judith in een soort snelkookpan terecht waardoor al snel blijkt dat er iets totaal niet klopt in hun relatie. Willem heeft voor dit script veel gesprekken gehad met stellen. Hij ging zo'n beetje vissen naar dingetjes die tussen hun tweeën niet zo lekker liepen, en hij merkte dat er dan al meteen spanningen ontstonden in zo'n gesprek. Door die input wist hij: uit dit onderwerp is heel veel te halen.'

Waarom vond je dat gegeven van een escalerende relatie zo interessant?
'Je hoort in het nieuws regelmatig de vreselijkste verhalen over een vader die ontspoort, die zijn kinderen bijvoorbeeld vermoordt. Of huiselijk geweld, waarbij een vrouw toch weer teruggaat naar haar gewelddadige man. Er gebeuren enorm heftige dingen binnenshuis, waarvan je als buitenstaander niet weet hoe die zijn ontstaan. De betrokkenen worden al gauw helemaal gestoord verklaard. Maar het zijn vaak heel normale mensen, die op een of andere manier de weg kwijtgeraakt zijn. Dat heb ik geprobeerd te laten zien met Daan en Judith in Sunny Side Up: het is een gewoon stel, met voor veel mensen herkenbare problemen. Zoals het verliezen van je baan, of overspel. Daan reageert daar alleen extreem op. Hij doet eerst zijn best om nog wat van de relatie te maken, maar sluipenderwijs ontwikkelt hij een haat voor Judith.'

De film wordt op het eind behoorlijk naar. Je stuurt je kijkers niet bepaald met een fijn gevoel naar bed.
'Ha, nou ja, ik heb tot nu toe eigenlijk altijd dingen gemaakt waardoor mensen met een glimlach naar bed konden. Sunny Side Up is vrij grimmig en duister, ik vond het heel interessant om ook eens zoiets te doen. Meer de diepte in te gaan en mensen tot nadenken te stemmen. Ik hoop dat kijkers bij deze film helemaal meegezogen worden doordat ze zichzelf in Daan en Judith herkennen, en dan schrikken van waar het naartoe gaat. Ik wil mensen niet per se in shock brengen , maar ze wel beetpakken. Dat je even uit je gemakzuchtige manier van tv kijken komt en denkt: whoa, wat is dit? En ja, er zullen genoeg kijkers zijn die het afschuwelijk vinden.

We hebben ook een testviewing gehad waarbij verschillende mensen zeiden: we willen dit helemaal niet zien. Maar goed, uiteindelijk heb ik een film voor ogen en die wil ik dan ook gewoon maken. Niet dat ik vanaf nu alleen maar dit soort zware kost wil doen, hoor. Ik ga ook nog een hele hoop liefdevolle dingen maken. Want ik wil er zelf wel in blijven geloven dat liefde de overhand heeft in het leven. Maar dat zit dus niet zozeer in deze film.'