Lee Kang-sheng, de huisacteur van Tsai Ming-liang, won in 2004 een Tiger Award voor zijn regiedebuut The Missing. Zijn tweede film heet Help Me Eros. ‘Tsai heeft wel meegewerkt aan het script, maar ik heb altijd geweten dat ik het moest regisseren.’

De Taiwanese film Help Me Eros begint veelzeggend. We kijken naar een tv- kookprogramma en zien hoe een karper levend wordt gevild. Het beest ligt met wijd opengesperde ogen en naar adem happend op de keukentafel. ‘Ik vraag me af wat de vis nu zegt,’ vraagt iemand zich af. ‘Dat zal wel iets zijn als: Help me ! Help me!,’ is het droogkomische antwoord.

Help Me Eros is de tweede film van Lee Kang-sheng, de huisacteur van Tsai Ming-liang, die in 2004 een Tiger Award kreeg voor zijn regiedebuut The Missing. Terwijl Lee zelf niet meespeelde in The Missing, speelt hij wel de hoofdrol in Eros. Een moeilijke rol , over de financieel en moreel bankroete beurshandelaar Ah Jie, die zich verliest in drugs, liefdeloze seks en betelnoten.
Help Me Eros was eerder onder andere te zien op het filmfestival van Toronto, waar we met de voor zijn 39-jaar veel jonger ogende Lee spraken.
   
Hoeveel in Help Me Eros is autobiografisch?
‘De film gaat over de tijd dat ik begon met acteren. Dat betaalde niet al te best. In Taiwan word je namelijk niet rijk van acteren. Ik had bovendien erg veel vrije tijd en besloot dat ik maar beurshandelaar moest worden. Aanvankelijk heb ik heel veel verdiend op de beurs , maar ik heb ook veel verloren. (lacht) Die ervaringen wilde ik in een film verwerken.

Over welke periode in uw leven hebben we het eigenlijk ?
‘Dat was zo’n zeven, acht jaar geleden.’

Probeerde u toen ook net als Ah Jie, die zijn hennepplantje verafgoodt, te ontsnappen in marihuana?
‘Ik was ooit in Amsterdam, voor opnamen voor een film van Tsai, en toen heb ik van een Nederlandse journalist voor het eerst wat marihuana gekregen.’

En... raakte u daar verslaafd aan?
‘Nee, ik heb marihuana nooit gebruik om te ontsnappen aan de wereld. Iedereen heeft zo zijn eigen manieren. In mijn film zit ook een jonge vrouw die zich vol stopt met eten, maar marihuana was voor mij nooit een uitweg.’

Ah Jie geeft zich ook over aan seks, in alle mogelijke standen en combinaties. Was het lastig om daar actrices voor te krijgen?
‘Ik heb veel tijd aan het casten moeten besteden. Taiwanese meisjes zijn nogal conservatief, en om misverstanden te voorkomen heb ik ze vooraf een vragenformulier laten invullen. Of ze bezwaren hadden tegen full frontal nudity, en of ze van achter genomen wilde worden. Ik was heel expliciet in de vragen, en vooral die over anale seks bleek een scherprechter.’

Toch heeft u uw actrices gevonden...
‘Het meisje dat Shin speelt had al eens op een naaktkalender gestaan en schrok niet terug voor wat bloot, en de betelnoot-meisjes worden gespeeld door de F4- girls, die in Taiwan beroemd zijn vanwege hun sexy shows. Toch schrokken ze op de set wel van alle seksuele handelingen die ze moesten verrichten. Na elke seksscène begonnen ze te huilen. En Shin smeekte me om niet mee te hoeven doen in wat oorspronkelijk een kwintet zou zijn; ik samen met vier meisjes. Een ander meisje wilde toen ook niet meer, en uiteindelijk werd het een trio.’

Omdat de twee zich niet prettig voelden bij wat ze moesten doen?
‘Ze konden het even niet meer aan.’

En u zelf, had u moeite met al die naaktscènes?
‘Ik heb al eerder naaktscènes gedaan als acteur, en dan is het gewoon een kwestie van in de regisseur vertrouwen. Nu was ik zelf de regisseur, en moest dus het goede voorbeeld geven. Dat kostte me overigens weinig moeite, want ik zie naakt en het lichaam als gereedschappen waarmee je uiteindelijk een mooie film maakt.’

Uw leermeester Tsai Ming- liang was onder meer executive producer van deze film, en hij staat nog eerder dan u op de titelrol. Was dat een kwestie van respect?
‘Nee hoor. Zo doe je dat in Taiwan. En bovendien: misschien kan ik met zijn naam de film beter verkopen.’ (lacht)

U heeft al zo veel films met Tsai gemaakt, heeft u ooit overwogen hem dit script aan te bieden?
‘Nooit. Ik vind dat een script van mij ook door mij zelf geregisseerd moet worden. Help Me Eros was bovendien een heel persoonlijk verhaal. Tsai heeft wel meegewerkt aan het script, maar ik heb altijd geweten dat ik het moest regisseren.’

De kamer van Ah Jie, die aanvankelijk vol high tech-speeltjes staat, wordt leger en leger. Is dat uw commentaar op de moderne maatschappij?
‘Zo zie ik dat inderdaad. Mensen worden leger en leger van binnen. Ze kopen zich suf, dure labels, designer-spullen, en hun bestaan wordt alsmaar leger.’

Hoe probeert u dat zelf tegen te gaan?
‘Om eerlijk te zijn: ik heb geen idee. Ik gebruik mijn films om erover te vertellen, en om het aan de kaak te stellen. En ik hoop dat ik al doende beter begrijp hoe ik daar zelf tegenover sta.’