Openingsfilm van het 37ste International Film Festival Rotterdam is Cordero de Dios, van de 33-jarige maakster Lucía Cedrón, een intelligente en zelfverzekerde film over de turbulente recente geschiedenis van Argentinië. In de film – die deels gebaseerd is op persoonlijke ervaringen – wordt naadloos heen en weer geschakeld tussen het fascistische Argentinië van 1978, en het Argentinië van 2002, toen het land in een diepe economische crisis belandde. De nadruk ligt niet op de politieke gebeurtenissen, maar op een familiedrama dat zich afspeelt tussen een kleindochter, haar moeder, en hun in 2002 gekidnapte opa/vader.

Idee?
Cedrón: ‘Het begon met een droom. Die schreef ik ’s nachts op, met het idee: daar ga ik morgen een script over schrijven. Het duurde uiteindelijk maanden voordat ik begon, maar dat script kwam er. Het was eerst een kort verhaal, maar dat groeide en groeide. Na een versie of tien lag er een script waar iedereen om mij heen enthousiast over was, maar zelf miste ik nog iets. Al wist ik niet goed wat. Tijdens een Sundance Lab kon ik het script laten lezen door Zachary Sklar [die ooit het script schreef voor Oliver Stone’s JFK–red.], en van hem hoorde ik wat er aan schortte. Ik bleef te ver van de personages verwijderd. Het was te rationeel. Tussen mijn tweede en 28ste heb ik in Frankrijk gewoond, en het is heel Europees om informatie eerst rationeel te verwerken, en dan langzaam toe te laten tot je hart of nog lager, tot je oerinstincten. Zuid-Amerikanen reageren precies andersom op informatie. Die reageren eerst instinctief en gaan later pas nadenken. Hoe leg ik dat nu uit... Kijk, je kan uitleggen dat iemand verliefd is, maar je kan die liefde ook laten zien, laten voelen.’

Weerspiegelingen...
‘ Verschillende keren zie je hoe de personages weerspiegeld worden in mijn film. Dat is omdat we vaak denken dat we als we iets zien het ook gelijk kunnen begrijpen, maar er is altijd nog zo veel meer. De werkelijkheid is als zand, die kan je niet vasthouden. Die glipt je door de vingers. De weerspiegelingen in mijn film, die een iets verwrongen beeld van de werkelijkheid geven, zijn er om je daaraan te helpen herinneren.’

Idolen?
‘Ik heb er velen, maar als mensen mij er naar vragen sla ik dicht… De Dekalog van Kieslowski heb ik heel vaak gezien... La jetée van Chris Marker is ook pure magie… en voor Cordero de Dios heb ik goed gekeken naar de Godfather-trilogie van Coppola, vanwege de complexiteit van de personages.’

Ambitie?
‘Ik wil mensen raken. Niet alleen met mijn film, maar met iets van mezelf. Ik wil mijn passies met ze delen. Ik kom net terug uit India [vandaar de blauwe stip die Cedrón tussen de ogen draagt–red.] en doe veel aan yoga. Elke dag voordat ik begon met de opnamen deed ik een uur aan yoga. Ik ben van nature heel druk en rommelig, maar door de yoga was ik heel geconcentreerd en gefocust. Dat moet op de een of andere manier in de film terechtgekomen zijn.’

Filmen in Argentinië?
‘ Toen ik 28 jaar was ging ik terug naar Argentinië. Mijn grootvader was overleden . Op dat moment verliet iedereen het land vanwege de economische crisis, maar ik besloot te blijven. Om te helpen bij het herstel.’

Cordero de Dios wordt vertoond op:
Vrijdag 25 januari, 13:30 uur Pathé 5
Zaterdag 26 januari, 15:45 uur Pathé 4
Zaterdag 2 februari, 19:00 uur Pathé 1