Ik had de boeken van Guus Kuijer gelezen voor ik auditie deed en vond ze heel mooi. Polleke is écht een meisje van elf, het is heel geloofwaardig. Ze is van alles een beetje.
Soms twijfelt ze heel erg, soms is ze onzeker en soms juist weer heel moedig. Dan beslist ze in een keer wat ze gaat doen en doet ze het ook. Bijvoorbeeld als ze tegen Spiek zegt dat hij moet afkicken. Wat ik leuk vind aan Polleke is dat ze altijd het vertrouwen heeft dat het wel goed komt. Dat zegt ze ook in één van de boeken. 'Ik ben pas elf, wat kan er nu eigenlijk mis gaan?' Dat denk ik ook steeds vaker sinds ik Polleke heb gespeeld.
In sommige dingen lijk ik erg op Polleke, in andere dingen weer niet. Ik kan bijvoorbeeld helemaal geen gedichten schrijven. Een ander voorbeeld: Polleke is best 'vriendinnig' met haar moeder. Mijn moeder is gewoon mijn moeder. Ik kan wel net als Polleke heel erg over de dingen nadenken. Dan vraag ik me bijvoorbeeld af of alle mensen kleuren hetzelfde zien. Daar kun je namelijk nooit achter komen. Of dan vraag ik me opeens af: kunnen blinden dromen?
Acteren doe ik gewoon op mijn gevoel. Als ik iets moet spelen dan vraag ik me eerst af: hoe zou ík reageren? En dan vraag ik me af: zou Polleke dat anders doen? Ineke hielp me daarmee. Ze zei steeds hoe ik me moest voelen en wat Polleke daarvoor had beleefd en meegemaakt. Ik vond het best makkelijk, alleen de huilscènes vond ik lastig.
Ik vind POLLEKE een ontzettende mooie film. Alle acteurs spelen heel leuk. Ik vind de film niet te heftig voor kinderen. De vader van Polleke is een junk, dat is natuurlijk wel heel heftig, maar het gaat niet alleen daar over. Het gaat ook over liefde, vriendschap en jaloezie. Wat ik goed vind is dat het heel erg gaat over dingen van nu: kinderen met gescheiden ouders en kinderen uit andere culturen, bijvoorbeeld.
Ik vind het echt jammer dat het acteren is afgelopen. Wat ik leuk vond, was dat ik steeds meer Polleke werd. Als we na een rustperiode weer gingen draaien, was ik nog heel even Liv, en daarna werd ik weer Polleke. Ik vond de scènes vaak grappig, vooral als ik niet precies wist wat er ging gebeuren.En ik mocht leuke dingen doen: bijvoorbeeld op een kalfje rijden. Weet je wat ik eigenlijk nog het meeste mis? Rondhangen op de set, dat vond ik zo gezellig. Ik hoop echt dat ik over een paar jaar weer een film kan doen."