> Wanneer zag u uw eerste Brakhage?
'Dat was in 1953, toen die films hier kwamen overwaaien. Die ontwikkeling binnen de experimentele cinema viel samen met wat Warhol deed voor de beeldende kunst, en Cunningham voor de moderne dans. Je hoefde je vak niet per sé technisch te beheersen om het uit te kunnen oefenen. Je nam gewoon een camera en ging filmen. Andy Warhol bijvoorbeeld, met zijn urenlange films over een slapende man en het Empire State Building. Een fascinerend idee, maar het meeste blijft toch te conceptueel. De films van Brakhage ook; ik praat dan wel over de oudere films, de nieuwe heb ik niet gezien.'
> Invloed zal Brakhage dan wel niet gehad hebben op uw eigen werk .
'Nee. Behalve te conceptueel is het wat mij betreft ook te vormeloos. Die films hebben geen structuur. Terwijl structuur toch een klassieke behoefte is.'
> Maar Brakhage omschrijft zijn films als visuele muziek, in feite dus als composities.
'Muziek hoeft niet altijd structuur te hebben. Ik vind die films soms toch wel naar het onzinnige neigen.'
> Een film als The Text of Light, die zeventig minuten lang de lichtval in een asbak bestudeert , zou wat dat betreft best ook een half uur kunnen duren.
'Of vijf uur. Het is maar hoe je het bekijkt. Structuur is toch wel nodig om onderscheid te kunnen maken tussen kunst en zomaar wat doen. En wat ik ook mis bij Brakhage, is humor. Neem nou de films van Bruce Conner, daar kun je tenminste de slappe lach van krijgen. Zie ik bij Brakhage niet gebeuren.'