The Navigators laat de gevolgen zien van de privatisering van de Britse spoorwegen in 1995. Vanuit een heilig geloof in de zegenende werking van de vrije markt werd het staatsbedrijf opgeknipt in meerdere onderdelen, die elkaar dienden te beconcurreren. Directe collega's werden concurrenten, veiligheid ging ten koste van efficiëntie en de baan voor het leven werd ingeruild voor een oprotpremie. Verschillende treinreizende toeschouwers zullen bij het zien van de film gedacht hebben aan de strubbelingen met het Nederlandse spoorwegnet, hopend dat de teloorgang van een staatsbedrijf hier niet zulke vormen zal gaan aannemen.
Het scenario van The Navigators is uit de eerste hand. Rob Dawson, zelf bijna 20 jaar werkzaam geweest bij British Rail, benaderde Loach met het dwingende verzoek zijn scenario te verfilmen. Hoewel de thematiek aansluit bij het eerdere werk van Loach, was hij tamelijk huiverig. Welke financier zou geïnteresseerd zijn in een tamelijk naargeestig verhaal over de verkwanseling van British Rail?
Een groot deels van de cast had geen filmervaring, maar verdiende de kost als komiek of entertainer in cafe's. Dankzij de levensechte en geestige dialogen, zo ontleend aan de realiteit, wordt de harde boodschap van de film met de nodige humor gedoseerd. Het resultaat is een knappe Ken Loach-film, geen minuut te kort óf te lang.