Derks vindt dat documentaires als kunstwerk behandeld moeten worden. Bij kunst zegt afmeting en maat niks over de kwaliteit. En documentairemakers moeten beter begrijpen dat kunst net zozeer vorm is als inhoud.

'Er is op televisie geen ruimte meer voor documentaires met afwijkende lengte . En eigenlijk is dat te dol. Je gaat toch ook niet tegen een schilder zeggen, jouw schilderij moet op een doek van 20 a 30, of tegen een schrijver, jouw verhaal mag maximaal 200 bladzijden lang worden. Frederic Wiseman maakte ooit de film Near Death, over terminale patiënten. Die film duurt vijf uur en drie kwartier en is geen minuut te lang.

Het is toch absurd om tegen zo'n man te zeggen: je mag een film over de dood maken en die film moet 52 minuten duren.
Mijn probleem met documentaires die voor televisie worden gemaakt is dat ze zo volgestopt zitten met informatie. Het lijkt soms wel radio. Maar documentaire is wel film. Je hebt het over beeld, muziek, geluid. Het is een kunstwerk!

Nederland is nog steeds top of the bill, maar ik vind dit wel een minder jaar. We moeten niet de kant opgaan van Amerika, waar je kan zien dat er elke tien minuten ruimte voor reclame moet worden gemaakt. Je krijgt dan van die korte spanningsboogjes. Films met een langere adem, meer essayistische of poëtische films, zie je daar niet of nauwelijks. Die films hebben juist een langere spanningsboog nodig, zodat ze langzaam naar een climax kunnen toe werken.'