Flauwvallende bezoekers: je zou het de droom van elke horrorregisseur kunnen noemen. Of in ieder geval van diens collega’s van de publiciteitsafdeling. Het overkwam regisseur Julia Ducournau met haar debuutfilm Raw, waarin een veganistische studente diergeneeskundige tijdens een inwijdingsritueel gedwongen wordt een rauwe konijnenlever te verorberen, waarna ze een verlangen naar mensenvlees ontwikkelt. Met name de scène waarin de studente haar eerste schreden op het kannibalistische pad zet zorgde al op verschillende festivals voor problemen. De baas van het Midnight Madness-programma op het filmfestival van Toronto meldde zelfs dat Raw het officieuze record van weglopers en flauwvallers had verbeterd. Desondanks kreeg de film, veelvuldig omschreven als een feministisch, kannibalistisch coming-of-age drama, tot op heden vrijwel uitsluitend positieve kritieken. Ducournau heeft inmiddels haar excuses aan de flauwvallers aangeboden.
Elk festival heeft een schandaalfilm nodig. Een film die ophef en opwinding veroorzaakt, die tot verhitte discussies leidt en die vriendschappen en relaties op de proef stelt. Tijdens IFFR doen dit jaar drie films uit Frankrijk een gooi naar die eretitel.
Raw van Julia Ducournau
Rester vertical van Alain Guiraudie
Alain Guiraudie is bepaald niet wars van controverse. Met de expliciete seksscènes en ejaculatieshots in zijn vorige film L’inconnu du lac, een suspensevolle thriller die zich uitsluitend afspeelt op een homo-ontmoetingsplaats bij een meer, wist hij al menig filmhuis- en festivalbezoeker te shockeren. Met het suggestief getitelde Rester vertical gaat hij nog een stapje verder. Damien Bonnard speelt in de dromerige film, die al vrij snel alle narratieve conventies laat varen, een rondreizende scenarist met een writers block. De close-ups van vagina’s en erecte piemels zullen de nodige wenkbrauwen doen fronsen, maar vallen uiteindelijk in het niet als je ze vergelijkt met twee sleutelscènes: een morbide seksscène tussen de protagonist en een oudere man, en een bevalling die in al zijn puurheid wordt getoond, inclusief het bloed en de ontlasting die daarbij komen kijken.
Nocturama van Bertrand Bonello
Nocturama, een eigenaardige en bewust ambigue thriller, volgt een aantal jongeren op de dag dat ze een serie aanslagen plegen in Parijs. Een onderwerp dat zeker in Frankrijk gevoelig ligt: regisseur Bertrand Bonello (Saint Laurent, L’Apollonide) was al ver gevorderd met de montage van zijn film toen de aanslagen van november 2015 in de Franse hoofdstad plaatsvonden. Dat Bonello Nocturama desondanks voltooide is wel te begrijpen: met name de personages, een etnisch gemêleerd gezelschap zonder duidelijke idealen of motieven, staan ver genoeg van de werkelijkheid af. Maar waar veel critici logischerwijs wel over vielen was de controversiële manier waarop Bonello hen in beeld brengt: als tragische, knappe rebellen. Bonello heeft met Nocturama terrorisme cool gemaakt.