Hades

Duitsland 1995. Drama van Herbert Achternbusch. Met o.a. Herbert Achternbusch, Rosel Zech, Irm Hermann, Thomas Holtzmann en Barbara Gass.

Als kleine jongen werd Hades (Achternbusch) met zijn joodse moeder uit M[KA3]unchen weggehaald door de nazi`s en afgevoerd naar het getto van Warschau. Daar liet een nazi-cameraploeg hem dansen voor de camera en liet hem verborgen in een lijkkist ontsnappen uit de hel van Warschau. Zijn moeder was niet zo gelukkig en overleefde het niet. Zijn vader, een ari[KA3]er, vocht in die tijd in Rusland en keerde terug van het slagveld in Stalingrad. Na de oorlog werd Hades met hem herenigd in de Beierse hoofdstad en begon zijn vader een schrijnwerkersplaats, waar hij doodskisten maakte. Het bedrijfje groeide uit tot een begrafenisonderneming. Na het overlijden van zijn vader volgde Hades hem op. Vijftig jaar na de onvoorwaardelijke capitulatie van nazi-Duitsland krijgt Hades dreigtelefoontjes van neo-nazi`s, die hem uitmaken voor jood. De weinig behulpzame politie staat machteloos als het zaakje de lucht ingaat. Burgerbewegingen in Beierse klederdracht kunnen alleen maar in vulgair klinkend dialect roepen: `Dietz`, `Dietz` (Duits, Duits). Hades komt in verzet, maar moet het tegen hen afleggen als hij door een klomp gips dodelijk getroffen wordt. Op de laatste momenten van zijn aardse bestaan, trekken (in zwart-wit) zijn zeer traumatische jeugdervaringen aan hem voorbij. Met spot en een underdog als belangrijkste personage probeert Achternbusch te waarschuwen voor een ernstig en beangstigend verschijnsel: de hernieuwde opkomst van het onverdraagzame fascisme. Het beest is nog steeds niet dood, hoewel in de jaren die volgden op het uitkomen van deze rolprent het terrorisme van de islamisten dit nare maatschappelijke verschijnsel overschaduwde. Hoewel deze goed in elkaar gezette en rijpelijk overdachte film belangrijk is, zal hij niet ieders kopje thee zijn en niet iedereen de boodschap even gemakkelijk bij zich laten doordringen. Het scenario is van regisseur Achternbusch. Het camerawerk is van Adam Olech. De opnames van het getto in Warschau zijn authentiek en werden gedraaid door een cameraploeg van de Wehrmacht der nazi's.