Een vrouw van het Noorden

Nederland/​Italië 1999. Drama van Frans Weisz. Met o.a. Johanna ter Steege, Massimo Ghini, Douglas Henshall, Lena Headey en Claudio Amendola.

Emilie van Thuile (Johanna ter Steege) is in 1899 weduwe geworden. Ze is bedroefd en gedeprimeerd. Op doktersadvies reist ze naar Itali[KA3]e, waar haar veel te vroeg gestorven echtgenoot als archeoloog opgravingen deed. Ze wordt in de kuurplaats Bagni di Lucca hoffelijk ontvangen door Hugo Aylva (Ghini), de assistent van haar overleden man. Ze is zich niet bewust dat Hugo haar bewondert en heimelijk op haar verliefd is. Hugo wil de situatie rustig afwachten. In Bagno di Lucca arriveert ook Aldo Ardo (Amendola), een onstuimige officier uit het leger, die het leven in de kazerne even voor gezien houdt. Er ontwikkelt zich een intieme relatie tussen Emilie en Aldo, maar als Aldo hoog en breed zijn verovering gemaakt heeft, kiest hij toch voor het leger. Emilie staat in dubio of zij terug zal keren naar het Noorden. Regisseur Weisz is voorzichtig, subtiel en met precisie te werk gegaan. Zijn hoofdrol Ter Steege is waardig en goed gecast, maar de film is ondanks zijn fraaie aanpak en mooie uitvoering niet opvallend genoeg, vergeleken bij gelijksoortige werken van collega-cineasten uit Engeland, Itali[KA3]e of Frankrijk. Het scenario is van Ger Thijs en Angelo Pasquini naar de novelle [KL]Aan de weg der vreugde[KLE] van Louis Couperus. Het camerawerk van Goert Giltay is beslist indrukwekkend. De film werd geproduceerd met een niet gering budget (naar Nederlandse maatstaven althans) van ongeveer drie miljoen euro en subsidie voor de distributie (maar dat heeft weinig geholpen). Geen bioscoopfilm, maar wie de kans krijgt om hem op de tv te gaan zien, moet die grijpen. Heel wat beter dan de fraai ingepakte kitsch van Rosamunde Pilcher of Danielle Steel. Ook bekend als UNA DONNA DEL NORD.