Zwei Asse und ein König

Duitsland 2000. Drama van Bernd Fischerauer. Met o.a. Heiner Lauterbach, Heinz Hoenig, Martin Benrath, Michael Mendl en Isolde Barth.

Sommige uitgangspunten in het scenario van regisseur- schrijver Fischerauer zijn enigszins ongeloofwaardig en dat is jammer, want hierdoor wordt afbreuk gedaan aan een redelijk trendy verhaal over gekonkel met de liefde, bedrog in het huwelijk en in zaken, alsmede grof gewin met het dumpen van scheepsladingen met giftige afvalstoffen in zee. Marinebioloog en telg uit een rijk redersgeslacht in de Hanzestad Jan de Fries (Lauterbach) en op zwart zaad zittende uitvinder-scheepsbouwer Dirk Hansen (Hoenig) kennen elkaar al sedert hun prille jeugd. Hoewel Dirks vader Hajo (Benrath) ooit zijn werf is kwijtgeraakt door scherp zaken doen van `De Fries Gruppe` en daarna verdween, zodat men hem dood waande, zijn Jan en Dirk de allerbeste vrienden gebleven. Na het overlijden van Jans vader Jens neemt zijn zwager Dr. Helge L[KA3]uhrs (Mendl) het roer over en betwist onmiddellijk de geldigheid van het testament: Jens tweede vrouw de Spaanse Gloria (Van Mieghem) zou niet van hem zwanger zijn. Ondertussen doemt er een milieuschandaal op: de firma [KA3]Okotrans die deel uitmaakt van de groep, pompt via een Poolse connectie giftig afval in stilgelegde boorputten in de Oostzee. Zowel Dirk als Jan vinden dit verachtelijk en zij vermoeden dat Helge L[KA3]uhrs er meer van weet. Plotseling duikt de oude Hajo op en gaat Dirk helpen met de verdere ontwikkeling van zijn uitvinding en laat er aan iedereen die het horen wil, geen twijfel over bestaan dat hij bij de groep van De Fries zijn gram wil halen; verder houdt hij geheim dat hij ongeneeslijk ziek is. Jan en Dirk ontdekken dat Helge L[KA3]uhrs geld laat verdwijnen via dochterondernemingen in het buitenland en werken hem wegens fraude uit de firma. Als Dirk zijn nieuwe vliegende vaartuig (een kruising tussen een draagvleugelboot en soort watervliegtuig) gaat testen, loopt dit verkeerd af en belandt Dirk in het ziekenhuis. Dirks blonde vriendin Vera (Giegerich), die commandant is bij de havenpolitie is, meent dat Dirks laatste uur is geslagen, en zoekt troost bij Jan. Van het een komt het ander en ze glijden samen tussen de lakens. Dit kost Jan (voorlopig) de vriendschap met Dirk, en die met de chique Corinna (Wilde), die wel met Jan had willen trouwen, en zonder dat Jan het weet van hem zwanger is. Ondertussen ontdekt Jan dat een oud [KA3]Okotrans schip onder de naam Linea Verde III met een giftige lading tot zinken gebracht moet worden in de Middellandse zee; om dit te vermijden moet de ontsteking van de aan boord aangebrachte springstof uitgeschakeld worden. Hierop volgt de bekende race tegen de klok. Hoewel tegen de finale de boosdoeners hun verdiende loon krijgen en de gebrouilleerde partijen zich weer verzoenen, komt niet iedereen ongeschonden uit de strijd en zet een tragedie een domper op het geheel. Een over het algemeen uitstekende rolverdeling in een dik melodrama met spannende kantjes (en wellicht iets teveel gehop in bed), betekent flink ontspannen op voorwaarde dat je je verwachtingen niet te hoog stelt en niet vergeet naar het derde deel te kijken. De casting is niet helemaal geslaagd te noemen: waarom moest de redelijk seksloze Van Mieghem een Spaanse schone spelen, terwijl zij niets latijns heeft, wat weer leidde tot belachelijke avondje met flamengodansen en een Spaanse macho; en om nog een baby te krijgen is ze eigenlijk al te oud. Als zij een Belgische gespeeld zou hebben, zou de film korter en geloofwaardiger geweest zijn. Mund als Kevin, de zoon van Dirk Hansen, speelt zijn rol heel goed, al krijgt voor zijn leeftijd veel te eigenwijze teksten in de mond gelegd. Wie op blonde vrouwen in uniform met hagelwitte overhemden valt, kan zijn hart ophalen aan Giegerich als Vera Müller, voor wie geen vlotte duik in het smerige water van de Hamburgse haven teveel is. Regisseur Fischerauer had alles behoorlijk in de hand en het degelijke camerawerk van Mike Gast is dik in orde. Wordt meestal in drie delen uitgezonden.