Verenigde Staten 1996. Drama van Michael Scott. Met o.a. Leila Kenzle, Marcia Cross, Richard K. Olsen, CCH Pounder en Bruce Kirby.

VPRO Cinema

Het onderwerp is best belangwekkend, maar het waar gebeurde verhaal is deprimerend en de personages zijn ronduit onsympathiek. Rachel Stockman - in de film Denise (Cross) - is onderwijzeres in Georgia. Haar man Joe - in de film Tom (Marshall) - houdt veel van haar, maar het echtpaar heeft geen kinderen. Een aantal instellingen dat zich met adoptie bezighoudt, hebben Rachel afgewezen in verband met een langdurige behandeling wegens manische depressiviteit. Ze wordt toch zwanger na al die jaren als ze tegen het advies van haar dokter (Pounder) stopt met het nemen van lithium. Ook haar moeder (Snodgess) en haar man vinden het onverstandig dat ze opgehouden is het medicijn in te nemen. Diverse specialisten raden haar aan vanwege haar medische geschiedenis van mentale stoornissen zich te laten aborteren, maar ze weigert. Dit doet ze niet uit ethische of religieuze gronden, maar eenvoudigweg omdat ze vindt dat ze er (ook) recht op heeft om een kind te krijgen. Er is maar één persoon, die vindt dat zij de juiste beslissing heeft genomen: dat is haar hartsvriendin Jessie (Kenzle), die er een advocaat bij sleept om weerstand van buitenaf te overwinnen. Het tekort aan lithium maakt Rachel hypernerveus (met woedeuitbarstingen) en ze gaat te weinig eten. De dokter waarschuwt dat de foetus hierdoor aan de hongerdood zou kunnen sterven, nog voordat het geboren is, maar zijn goede raad wordt in de wind geslagen. Gelukkig: eind goed, al goed. Het scenario van David Hill is net zoals de regie van Scott zeer zwakjes, terwijl de spelers niet meer doen dan rollen opzeggen. Het camerawerk van Alan Cago is onopvallend.