Nederland 1993. Drama van Marianna Dikker en Marianne Dikker. Met o.a. Amanda Ooms, Jules Hamel, Pleuni Touw, Coen Flink en Eric Corton.

VPRO Cinema

Flink, vader van de jonge vrouw Ooms, krijgt een hartaanval en sterft. De dierbare overledene neemt vervolgens telefonisch contact op met Ooms. Dat zorgt uiteraard voor enige verwarring: beschikt de jonge vrouw wel over al haar verstandelijke vermogens? De titel verwijst, volgens scenarioschrijfster/regisseur Dikker, naar een moment tijdens het sterfproces: als men als nabestaande de kans krijgt de stervende diep in de ogen te kijken, kan de dode, in de tijd die hij nog zou hebben gehad als hij was blijven leven, contact opnemen met een levende vertrouweling. Euthanasieproblematiek? Spookverhaal? Psychologische hoogstandjes? Zwarte humor? Hoe dan ook, het leven van de nabestaanden wordt flink door elkaar geschud: relaties komen in het gedrang, emoties leiden tot wanhoopsdaden en de geheimzinnige contacten van Ooms roepen antipathie[KA3]en op. Ingewikkeld, af en toe boeiend. Ooms is nagesynchroniseerd (door Gwen Eckhaus), Hamel is een kleurloze bedrieglijke arts, Corton het nuchtere vriendje van Ooms, maar de show wordt gestolen door een schitterende Touw als de aan de sherry verslaafde moeder van Ooms. Achter de camera stond Wouter Suyderhoud.