Echo

IJsland 2019. Rúnar Rúnarsson. Met o.a. Sigurmar Albertsson, Sif Arnarsdóttir, Ari Arnarson en Árni Arnarson.

Van een kindje met een volautomatisch vogelspeelgoedje tot een zaal vol sporters op loopbanden met pompende muziek: deze serie op statief gedraaide, geënsceneerde tableaus gaat op zoek naar menselijkheid in een gemechaniseerde samenleving. In IJsland in dit geval, en ook nog in aanloop naar de kerstdagen. De tragikomische schoonheid die dat oplevert lijkt wat op het werk van de Zweed Roy Andersson en de Nederlandse documentaire Nu verandert er langzaam iets. Wezenlijk onderwerp en mooi gestileerd, maar de observaties zelf zijn niet altijd even sterk of origineel.