Ondanks een slepende ruzie met Netflix en het ontbreken van grote namen dit jaar is Cannes nog steeds – en met afstand – het belangrijkste filmfestival ter wereld.

Had juryvoorzitter Pedro Almodóvar vorig jaar zijn mond maar gehouden. In een emotioneel betoog waarschuwde hij de wereld ervoor dat streamingdiensten als Netflix de ‘gewoonten van filmkijkers niet mogen veranderen’. Omdat die kijker zich – net als Almodóvar vroeger – ‘klein moet voelen voor het grote doek’.

Nog voor het festival begonnen was, maakte de juryvoorzitter al twee geselecteerde films kansloos met de opmerking dat hij het ‘heel vreemd’ zou vinden als de winnaar van een Gouden Palm ‘niet in een bioscoopzaal te zien zou zijn.’ Daarmee doelde hij op twee Netflixtitels – Okja en The Meyerowitz Stories – die in Cannes in competitie draaiden. En inderdaad geen prijs zouden winnen.

De Netflixrel was geboren en sudderde niet alleen het hele festival door, de rel woedt nog steeds en de standpunten zijn zelfs verhard. Nog even kort die standpunten. Het festival wil dat alle competitiefilms in Frankrijk in de bioscoop te zien zijn. De Franse wet schrijft voor dat als een film eenmaal in de bioscoop is vertoond het drie jaar moet duren voordat hij online mag worden aangeboden. Wat Netflix – enigszins begrijpelijk – onaanvaardbaar vindt. Okja en The Meyerowitz Stories gingen dan ook vorig jaar al wereldwijd online.

Cannes 2017: de Netflix-rel

Oscarkansen

In 2017 lukte het artistiek directeur Thierry Frémaux nog om bovengenoemde films de competitie in te frommelen, maar daarvoor is hij inmiddels teruggefloten. Netflixfilms moeten in de bioscoop worden uitgebracht om mee te kunnen dingen naar een Gouden Palm. Om uit de impasse te komen, bood Frémaux Netflix nog aan hun films dan maar buiten competitie te vertonen (dan kan je namelijk geen prijzen winnen), maar dat vond Netflix – ook wel weer begrijpelijk – unfair. En dus is er dit jaar niet één Netflixtitel in Cannes te zien. Wat ons onder meer de nieuwe films van Alfonso Cuáron (Roma) en Paul Greengrass (Norway) heeft gekost.

En er ontbreken dit jaar nog meer grote namen. Waar zijn de nieuwe films van festival darlings als Jacques Audiard, Terrence Malick, Brian DePalma, Mike Leigh, Paolo Sorrentino, Xavier Dolan en Thomas Vinterberg? Niet goed genoeg? Of wachten de producenten tot Venetië en Toronto, festivals die later in het jaar worden gehouden en dus dichter bij de uitreiking van de Oscars liggen? Al in mei in Cannes uitkomen blijkt namelijk niet goed voor je Oscarkansen. In de afgelopen 25 jaar won slechts twee keer een film die in Cannes in première ging de Oscar voor beste film (The Artist en No Country for Old Men).

Lars von Trier

Maar ondanks alle controversen is Cannes nog steeds – en met afstand – het belangrijkste filmfestival ter wereld. Vandaar dat VPRO Cinema ook dit jaar weer ter plekke is. Gerhard Busch zal dagelijks verslag doen van het festival in de Cannes Reports, en Cesar Majorana zal in drie specials jonge makers volgen en zo hun eerste ervaringen in Cannes vastleggen.

Wat betreft de Cannes Reports kunt u rekenen op interviews met onder meer Spike Lee, Lars von Trier (ja, hij is terug!), Terry Gilliam en Alice Rohrwacher. En een van de jonge makers die we op het oog hebben, is de Vlaming Lukas Dhont. We hadden het graag nog ietsje dichter bij huis gezocht, maar (ook) dit jaar werden geen Nederlandse films geselecteerd.

Alles over Cannes 2018