‘Erik was mijn eerste liefde en mijn eerste dode’, is de treffende zin waarmee Pauline Slot Eerste liefde, laatste hart (Arbeiderspers) begint. Zij was zestien, hij achttien toen ze elkaar vonden in het Zoetermeer van de jaren zeventig. Een grote liefde die Slot prachtig reconstrueert aan de hand van Eriks vele brieven aan haar. Met ironie en weemoed kijkt ze terug op die bepalende fase in haar leven, waarin zij zich dankzij zijn aanmoediging en steun ontwikkelde, met het einde van hun liefde tot gevolg. Een paar jaar later werd Erik ongeneeslijk ziek. Ook dat proces reconstrueert Slot, met behulp van mensen die hem na stonden. Zo komen grote thema’s samen in een even particulier als universeel verhaal.
Indringend en openhartig