Jona verblijft in een psychiatrische kliniek. Ze gedraagt zich voor het oog normaal, er is geen passend psychiatrisch profiel. 'Ik herken me niet in een bestaande diagnose en het is de vraag of dat wat over de diagnose zegt of over mij.'
In onderkoeld proza schetst Johanna van Sabben hoe Jona na zes weken niet geheel vrijwillig de kliniek verlaat en thuis probeert te leren omgaan met angstaanvallen en een merkwaardig wezentje dat uit het niets opduikt en tegen haar aan begint te kletsen. Medepatiënt David en zus Karina verlichten Jona's eenzaamheid en maken het leven ondanks alles dragelijk. Van Sabben gunt de lezer in haar autobiografische novelle Buikschuif (Van Warven) een onversneden inkijkje in een getormenteerd bestaan.