‘Daar heb je toch maar mooi even voor de vuist weg naar aanleiding van een Nutellagerecht de wereld geanalyseerd,’ zegt iemand in Grand Hotel Europa (De Arbeiderspers) tegen verteller Ilja Leonard Pfeijffer.

Inderdaad: aan ambitie geen gebrek in deze tijdgeestsatire. Want Pfeijffer, als gast ondergedoken in een Italiaans horecapaleis-van-vergane-glorie (onlangs overgegaan in Chinese handen), vertelt niet alleen over de stormachtige romance met adellijke kunsthistorica/vamp Clio die hem naar Venetië en Abu Dhabi voerde.

Alles van de vluchtelingencrisis en de psychologie van het massatoerisme tot de zoektocht naar een onbekende Caravaggio komt voorbij, in een cultuurpessimistische klucht waarin een compleet continent ten grave wordt gedragen.

Soms schmierend cabaretesk, vaak stilistisch virtuoos, en niet gespeend van enige zelfspot.