‘Beschouw de man,’ luidt de eerste zin van Het Noordwater (Cargo) van Ian McGuire, een roman die leest als een nietzscheaanse walvisvaartthriller in de geest van Melville én Cormac McCarthy. Het verhaal van de gruweltocht van het schip de Volunteer, in 1859, wordt verteld door Patrick Sumner, een ontslagen legerarts met een duister geheim die, eenmaal aan boord, op nog veel diepere duisternis stuit. Die van het keiharde zeemansbestaan. Van een cynische scheepsmagnaat die, azend op verzekeringsgeld, de bemanning blootstelt aan de arctische winter. En die van Henry Drax, een harpoenier-voorbij-goed-en-kwaad die vrijelijk zijn (moord)lust botviert. De detectiveachtige plot is meesterlijk. Maar McGuire excelleert vooral in het oproepen van een wereld, in al zijn bloederig stinkende, zwartpoëtisch de maag omkerende details.