Schrijven over seks is heikel, maar ook de natuurbeschrijving is een gevaarlijke literaire valkuil. Hoe verleidelijk is het om die alinea’s waarin gitzwarte wolken voortjagen boven kale akkers gewoon over te slaan. Amy Liptrot slaagt er in haar memoir The Outrun (Van Ditmar imp.) in om de ruige schoonheid van de Orkney eilanden met zoveel kracht op te roepen dat je de wind hoort gieren en de golven tegen de rotsen hoort beuken. Liptrot wist niet hoe snel ze na haar eindexamen naar Londen moest vertrekken. Daar ontaardde het feestelijke stadsleven in destructief alcoholisme, waarna ze terugkeerde naar het eiland waar ze opgroeide. De contrasten in haar leven zijn enorm, maar ze schrijft er onderkoeld en zonder effectbejag over. Indrukwekkend, in alle opzichten.
Je hoort de wind gieren en de golven tegen de rotsen beuken.