Dichter Erik Menkveld, die in 2014 overleed, woonde in Amsterdam en werkte een tijdlang in Rotterdam. Het schijnt dat hij zijn fiets weleens toesprak, nadat hij het rijwiel had gestald bij het station. In zijn onlangs verschenen Verzamelde gedichten (Van Oorschot) staat een motto dat is ontleend aan de innerlijke geschriften van de taoist Zhuang Zhi dat gaat over wat de schepper na ons heengaan van ons zal maken. Tot de lever van een muis? De poot van een insect? Ik vermeld dit, evenals de fietsanekdote, omdat Menkveld in zijn gedichten werelden bewoont die we kennen, maar niet zo helder zien als hij dat deed. Om de Amerikaanse dichter Louise Glück (die hij vertaalde) te citeren: ‘Toen ik ontwaakte, was ik een woud’.
Erik Menkveld ziet de wereld helderder van wij.