Drie nieuwe boekentips: Winterverhalen, Mijn broer en ik & Momenten voor de eeuwigheid

Ingvild H. Rishøi
Winterverhalen

Met haar ‘kerstvertelling’ Stargate (2002) leverde de Noorse Ingvild H. Rishøi al een briljant Dickens-alternatief. Het nu verschenen novellendrieluik Winterverhalen (Koppernik) heeft opnieuw een behoorlijk hoog feestdagengehalte. In opener ‘We kunnen niet iedereen helpen’ volgen we een alleenstaande moeder en haar engelachtige dochtertje Alexa, die hun (bijna) laatste kronen schenkt aan een bedelaar, waardoor er te weinig overschiet om in een warenhuis vol kerstversieringen een bevuilde onderbroek te vervangen. (Totdat ‘een man met een baard’ te hulp schiet.) En ook in de verhalen van een tiener op de vlucht voor de sociale dienst en een ex-gedetineerde die nader tot zijn zoon komt, is het ‘Stille nacht’ nooit ver weg. Warmhartige, net-niet-sentimentele vertellingen die weldadig druipen van de kerstgedachte.

(Dirk-Jan Arensman)

Brigitte Reimann
Mijn broer en ik 

Elisabeth Arendt is zeer gesteld op haar broer Ulrich maar is bang dat deze, net als eerder ander broer Konrad en zovele ontevreden Oost-Duitsers , de wijk neemt naar ‘klassenvijand’ BRD. In 1961, even voor de bouw van de Muur, kon dat nog (en was ‘republiekvlucht’ geen zwaar vergrijp). Elisabeth is van burgerlijke huize, geen Partijlid, wat betekent dat haar stevige kritiek op leiding en gang van zaken in het bruinkoolkombinat waar ze werkt als schilder wordt gezien als subversief en slecht voor de heilstaat in opbouw. De op eigen ervaringen gebaseerde en overtuigende roman Die Geschwister (1963) van Brigitte Reimann kwam wonderwel door de censuur en is alsnog vertaald als Mijn boer en ik (De Geus).

(Maarten van Bracht)

Kjersti Anfinnsen
Momenten voor de eeuwigheid

Ooit was ze een van de eerste vrouwelijke hartchirurgen; een pionier, een rolmodel, het gelukkigst als ze in de OK een borstkas kon doorzagen. Ze had mooie benen en flirtte met David Attenborough, maar nu ze bijna negentig is slijt ze haar dagen in haar Parijse flat, waar ze stekelige Skype-gesprekken voert met haar zus, en waar haar zorgzame kapper de enige is die nog over de vloer komt. Hoewel er aan haar brein weinig mankeert, wordt ze tot haar ergernis vaak behandeld alsof ze niet helemaal compos mentis is. In Momenten voor de eeuwigheid (Ambo|Anthos) wekt Kjersti Anfinnsen dokter Brigitte Solheim overtuigend tot leven. Een intiem, warm en geestig portret van een bijna voltooid leven.

(Katja de Bruin)