De Italiaanse overgrootmoeder van Noémi Prent bleek een verzetsheldin te zijn.

Journalisten Daniela Tasca en Noémi Prent ontmoetten elkaar toevallig, maar het was misschien wel meant to be. Tijdens een podcastcursus die ze beiden volgden kwam Prent erachter dat Tasca het boek 1001 Italianen heeft geschreven, over de migratiegeschiedenis van Italianen naar Nederland. Prent raadde haar oma, die een Italiaanse moeder had, het boek aan, waarop die in een hoofdstuk haar ouders herkende.

Toen Prent aan Tasca vroeg of dat ene hoofdstuk over haar overgrootmoeder Luciana zou kunnen gaan, raakte Tasca opgewonden: ze was al tijden op zoek naar de nazaten van Luciana!

Tasca had voor haar boek uitgezocht dat er al in de jaren twintig van de vorige eeuw Italiaanse migranten naar Nederland kwamen, de meesten apolitiek of fascistisch gezind. Luciana was een uitzondering: zij zat in de oorlog in het verzet. Samen met haar man vervalste ze documenten en nam onderduikers in huis.

Prent kende dit verhaal helemaal niet, vertelt ze: ‘Ik was verbaasd toen ik het hoorde!’ Wanneer het over haar overgrootmoeder ging, vertelden Prents oma en moeder vooral dat ze wel een zorgzame moeder was, maar ook kil. ‘Ze kon best wel kattig zijn en had niet een warme persoonlijkheid.’ Tasca vult aan waarom dat extra opmerkelijk is: ‘Zij was geen typische Italiaanse moeder.’

Prent en Tasca maakten samen een audiodocumentaire over Luciana. Een verhaal over een dappere jonge vrouw in de Tweede Wereldoorlog, vermengd met de Italiaanse migratiegeschiedenis. Tasca: ‘Luciana kwam uit Turijn, een stad met veel arbeiders – de rode droom ontstond daar.’ Prents beeld van haar overgrootmoeder is sinds het maken van de audiodocumentaire gekanteld: ‘Achter die kille huisvrouw zat een vrouw met idealen en lef, die honderden levens heeft gered.’ Tasca: ‘Luciana heeft met haar persoonlijke keuzes de koers van de geschiedenis bepaald.’