Hé, heb jij iets van honderd doosjes Tic Tacs in mijn brievenbus gestopt?

O ja, dat was ik.

Waarom?

Nou, gewoon, omdat je die lekker vindt. En je kan nooit te veel van je favoriete pepermuntsnoepjes hebben, dus...

Oké, bedankt. Dan kom ik tot ik ga studeren in ieder geval nooit meer Tic Tacs tekort.

Weet je, ik heb eens nagedacht... Het spijt me dat ik zo'n trut tegen je was. Dat heb je niet verdiend. En bovendien... denk ik dat ik verliefd op je ben.

Je bedoelt... dat je vrienden wilt zijn?

Nee, echt verliefd. Je bent de coolste persoon die ik ooit heb ontmoet. En daar hoef je niet eens je best voor te doen.

Daar doe ik eigenlijk heel hard m'n best voor...

Ik denk dat ik ga stoppen met roken.

Dat lijkt me een goed idee. Waar zal ik eens mee stoppen?

Jij zou eens wat minder vriendelijk moeten zijn. Je kunt echt niet iedereen gelukkig maken hoor.

Ach, er is toch niks op tegen om het te proberen?

Ik vind nog steeds dat je aangifte moet doen.

Welnee, dat gaat hem toch niet helpen? 

Weet je wat? Wij hebben maar geluk.

Ja, dat is waar. Maar geluk is ook iets dat je zelf moet creëren, vind je niet?

Ja, als dat lukt. Maar sommige mensen missen op dat gebied de boot.

Ik wacht op de prins op het witte paard en jij wacht op... ik weet niet waar jij op wacht. Maar dat maakt ook helemaal niet uit, waar het om gaat is dat wij niet de bedoeling zijn.

Maar hoe weet je dat dan?

Wat?

Wanneer het de bedoeling is?

Ja, weet ik veel. Als je ineens een soort toekomst voor je ziet. Dat je bijvoorbeeld kinderen met iemand zou willen. En dat je zeker weet dat hij dan óók nog van je houdt, als je met lekkende melktieten en ontploft haar naast hem op de bank zit... Dat je voelt dat je je hele leven verliefd op em zou kunnen blijven. En hij op jou. Dat je als je straks tachtig bent nog steeds met elkaar kan lachen. Omdat het klopt. Omdat het zin heeft... Ik geloof dat dat bestaat. Jij? Ik denk dat het geen schande is te geloven dat dat bestaat.

Ja.

Nou, ik moet gaan. Misschien komen we elkaar nog eens tegen, en als ik je nooit meer zie: toedeledokie.

Kennen jullie misschien nog lekkere recepten?

Deze lui? Vergeet het maar. Die kunnen nog geen paprika van pectine onderscheiden.

Nou, mijn oma bakte altijd een heerlijke chocoladerol. Ik denk dat ik het recept nog wel weet.

Charley Rumble maakt een heerlijke apple crumble.

En ik kan een aardbeien-panna cotta maken, met granaatappelglazuur.

Dat klinkt geweldig! Vind jij ook niet?

Ja!

Kom op dan, koken maar!

Op dit moment wil je misschien liever niks voelen. Misschien wilde je überhaupt nooit iets voelen, en misschien ben ik ook niet degene met wie je hierover wilt praten. Maar... het is duidelijk dat je wel iets hébt gevoeld. Luister, je hebt een prachtige vriendschap beleefd, misschien wel meer dan een vriendschap. En daar ben ik jaloers op. Veel andere ouders zouden in deze situatie misschien hopen dat dit allemaal vanzelf voorbijgaat; bidden dat hun zoon snel weer de oude wordt. Maar zo'n ouder ben ik niet. We smoren zo vaak ons gevoel om maar sneller te genezen; tegen de tijd dat we dertig zijn is er nauwelijks meer iets van ons over. Als we dan weer iets nieuws beginnen met iemand, hebben we steeds minder aan te bieden. Om je gevoel maar helemaal uit te schakelen om jezelf te beschermen - wat een verspilling. 

Mevrouw, rij snel door!

Ga weg jij! Ik roep de politie!

Dat is nergens voor nodig, ik rijd maar heel even mee.

Doe me geen pijn!

Wees niet bang, ik ben geen crimineel.

Je bent wel een crimineel! Ik heb dat gezicht eerder gezien. Je bent een beroemde gangster. Ik heb je op een foto gezien in de krant, of bij het postkantoor...

Agent! Deze man is zomaar in mijn auto gesprongen!

He, maar dat is (noemt zijn naam)! Hoe gaat het, meneer? Lekker een stukje aan het rijden?

Ik krijg alleen even een lift van deze mevrouw, agent.

Nou, u boft maar, mevrouw.

Toen op de boot wilde ik je al zoenen.

Ik jou ook.

Mijn collega had gelijk. Jij bent gek op mensen zoals ik.

Wat bedoel je met mensen zoals jij? Ik heb nog nooit zo iemand als jij ontmoet.

Gebroken mensen.

Ik zie jou niet als gebroken. Ik weet dat jij iemand bent met sterke overtuigingen. Een man die het verschil weet tussen het goede en het slechte. Vergeet niet dat die eigenschap van jou mede is gevormd door je relatie met je vader. Hij heeft jou geholpen om te worden wie je bent.

Wil je iets met mij doen? Er is een bepaalde oefening die ik soms uitvoer. Laten we een minuut de tijd nemen om aan alle mensen te denken die ons met hun liefde hebben gevormd.

Dat kan ik niet.

Het gaat vanzelf. Laten we één minuut stil zijn.

Je blijft maar tegen me zwijgen.

Ik had gewoon gewild dat onze zoon gelukkig zou zijn.

Dat wil ik ook. Maar wij kunnen daar niks aan doen. Het meisje heeft hem afgewezen.

Vind je het gek! Zoals jij haar behandelde...

Al had ze ja gezegd, dan nog kunnen ze niet trouwen. Dat gaat tegen de traditie in.

Nou, dan is het een stomme traditie.

Wie ben ik om hem te veranderen?

Ik dacht dat jij de koning was!

Toen ik deze boom zag, wist ik dat dit een goede plek zou zijn om te wonen. Ik denk dat mama zich hier ook thuis zal voelen. Dus laten we deze boom vriendelijk begroeten en dan naar huis gaan voor het middageten.

Daarna wil ik een brief aan mama schrijven om haar dit allemaal te vertellen.

Dat wil ik ook!

Geef acht!

Dank u dat u ons hier zo gastvrij ontvangt. Blijf alstublieft goed op ons passen.

Blijf alstublieft goed op ons passen.

Wie als eerste thuis is!

Kun je bewegen?

Bewegen? Jij leeft! Als je wil kan ik vliegen.

Ik zei toch dat ik bij je zou terugkomen? Waarom heb je niet op me gewacht?

Nou... je was dood.

De dood kan ware liefde niet tegenhouden. Hooguit wordt die er een poosje door uitgesteld.

Ik zal nooit meer twijfelen.

Dat zal ook nooit meer nodig zijn.