La mémoire est-elle soluble dans l'eau ?

Frankrijk 1995. Drama van Charles Najman. Met o.a. Solange Najman, Jean-Chrétien Sibertin-Blanc, Henia Goldzajder en Salka Rosenberg.

Zomer 1995. Vijftig jaar na het einde van WO II en de bevrijding van de gevangenen uit de concentratiekampen begeeft Solange Najman, zelf ooit een slachtoffer uit de kampen, zich, zoals alle twee jaar, naar Evian. Samen met andere ex- gedeporteerden mag ze er een kuur ondergaan op kosten van de Duitse regering. Samen halen ze herinneringen op aan een tijd die reeds lang voorbij is, maar die onuitwisbare lidtekens nalaat die ze heel hun leven meedragen en die zelfs doorgegeven worden aan hun kinderen. Charles Najman volgde zijn moeder tijdens deze kuur. Ondanks het bittere gegeven zitten de dialogen (waarvan de meesten geïmproviseerd werden) vol relativerende humor. In het surrealistische kader van de thermische baden komt de toeschouwer heel wat te weten over het leven in Auschwitz. De indruk die dit nalaat is des te groter daar je beseft dat je dit alles uit de eerste hand te horen krijgt. Kunnen de Duitsers met deze kuur de herinneringen uitwissen of de afgrijselijke misdaden goedmaken? Charles Najman liet zich door zijn moeder leiden tijdens het schrijven van het scenario. Pierre Novion verzorgde de fotografie. Een interessante voetnota bij films als SHOAH en SCHINDLER'S LIST.