Leçon de vie

België 1995. Drama van Boris Lehman. Met o.a. Saguenail Abramovici, Loup Abramovici, Blanche Irène Albera, Michel-Jean Bélanger en Henri Colpi.

Een film opgevat als een dagboek en verteld in de eerste persoon enkelvoud. Een opsomming van een korte inhoud van deze synthese-film is een onbegonnen zaak. Als een dichter is de regisseur altijd onderweg, op zoek naar de zuiverheid, de onschuld. In lyrische bewoordingen geeft hij een beeld van de wereld zoals hij die ervaart, soms met een kinderlijke onschuld, dan weer met een grondige levenswijsheid. Het is een hulde aan de levensvreugde, een levensles die de toeschouwer optimistisch de zaal doet verlaten. Geen gemoraliseer, maar doordrongen van melancholie, een nostalgie, een verlangen naar het verloren paradijs. De frele beelden laten diepe sporen na bij de aandachtige kijker, want niet iedereen zal van dit experiment houden of het geduld opbrengen het uit te kijken. Maar Lehman is dan ook geen cineast in de gewone zin van het woord. Hij is een dichter die met beelden zijn dichtregels aan elkaar lijmt. Hij schreef zelf het scenario en Antoine-Marie Meert hanteerde de camera. Internationale titel: LIFE LESSONS.