Polizeiruf 110: Kollision

Oost Duitsland 1977. Misdaad van Manfred Mosblech. Met o.a. Sigrid Göhler en Peter Borgelt.

Het scenario van C.U. Wiesner had echtscheiding tot onderwerp. Een norse dierenarts op een Oostzee-eilandje heeft beroepsmatige problemen die hun weerslag hebben op zijn praktijk en priv[KA1]eleven. Hij is thuis de dictator die zijn vrouw veelvuldig vernedert, maar hij wil niet scheiden. Hij wordt op een tamelijk koele zomerdag levenloos drijvend op zijn rug in een kreek gevonden door een meisje dat met haar ouders aan het recre[KA3]eren was. Oberleutnant Fuchs (Borgelt) en Leutnant Vera Arndt (G[KA3]ohler), gehuld in een voor Oost-Duitsland onbetaalbare chique su[KA2]ede jas, komen per veerboot (net een Schnellboot van Hitlers Kriegsmarine) aangereisd om de lokale koddebeiers te assisteren op het bijna autoloze eiland (de nomenklatura en bevoorrechte beroepen beschikken wel over eigen vervoer). Het nare karakter van de dierenarts wordt ontvouwen door de van hem gescheiden levende echtgenote aan de geduldig luisterende stijve Vera met keurig opgestoken haar. Ondertussen is Fuchs aanwezig bij de verhoren van de plaatselijke bewoners, die een aardig mondje platt-d[KA3]utsch praten. Pikant detail: ons kent ons, maar de verhoren moeten formeel met u en meneer; dat mislukt gaandeweg. Fuchs snuffelt zelf natuurlijk ook wat rond en komt erachter dat er frustraties waren met laboratoriumproeven van het slachtoffer. Zoals gebruikelijk is de film op hinderlijke wijze niet altijd lipsynchroon ingedubd, maar we worden aan het begin getracteerd op twee blote lichamen van een verliefd stel dat naakt ging baden. Deze sc[KA2]ene`s waren toch wel een hele revolutie, maar de serie kon immers niet achterblijven bij de vlotte, vrijmoedige afleveringen van de flamboyante Westduitse concurrent TATORT. De leden van de hermandad, die immers voorbeeldig moeten zijn, steken als gebruikelijk door hun fraaiere kostuums veel voordeliger af dan de andere personages; de plaatselijke politie loopt er zelfs behoorlijk slordig bij. E[KA1]en ding moet gesteld worden: de vrouw van de dierenarts koopt voor zichzelf een lange zwart-witte zedige zomerjurk (alleen blote schouders), waarmee ze dolgelukkig is, terwijl ze van haar man, de huistiran, uitsluitend afkeurende opmerkingen krijgt. Als zij met hem naar een spoedgeval moet uitrukken, blijkt dat het stel op het balkon van hun comfortabele woning Einsatzbereit op stretchers lag te rusten; zij onder een deken in haar nieuwe jurk, zo mooi was-ie! Zij moet rijden in de Wartburg Kombi, maar hij heeft zoveel kritiek, dat hij haar laat stoppen en uitstappen, zelf achter het stuur kruipt en wegrijdt, terwijl hij zijn vrouw te midden van de groene, grazige weiden langs de kant van de weg moederziel alleen achterlaat. Voldoende grond voor een echtscheiding. Aflevering 45 is voor het overige verschrikkelijk saai en de misdaadintrige uiterst mager.