...à la campagne

Frankrijk 1995. Komedie van Manuel Poirier. Met o.a. Judith Henry, Sergi López, Benoît Régent, Jean-Jacques Vanier en Serge Riaboukine.

Lila (Henry), een jonge vrouw, is net ontslagen uit de gevangenis. Ze zoekt haar zuster op, die in Brionne in Eure (4.400 inwoners) in Normandi[KA3]e woont. Het is slechts 146 km van de hoofdstad, maar het ligt in de vallei van de Seine en het is daar echt het platteland. Terwijl haar zus haar werkgever voor zich tracht in te palmen om haar bedje te spreiden, ontmoet Lila Beno[KA4]it op straat in het stadje. Hij is afkomstig uit Parijs en maakt houten spellen, die hij aan een galeriehouder in de Lichtstad verkoopt. Het vormt zijn enige bron van inkomsten. Ze vinden elkaar sympathiek en bouwen samen een idyllisch bestaan op het land op, compleet met huisje, boompje en beestje(s) totdat Benoît problemen krijgt met zijn enige afnemer en geen inkomen meer heeft. Lila neemt de benen en verdwijnt daarop spoorloos. Benoît blijft verslagen achter. De film gaat over een generatie mensen, die het jachtige leven in de grote stad de rug hebben toegekeerd en genoegen nemen met minder. Via allerlei, overigens keurig afgeronde subplotjes, maken we kennis met de bonte vogels, die zich in het avontuur van het leven in enigszins achtergebleven gemeenschappen hebben gestort. De spelprestaties mogen er zijn, maar wie een dergelijk leven niet goed kent zal voor de film, ondanks zijn grote kwaliteiten niet echt warm lopen. Dat is jammer, want artistiek gezien heeft Poirier mooi werk afgeleverd. Hij schreef zijn eigen scenario en het camerawerk is van Nara Keo Kassel. Very French dus.