Ik ben er ook ingetrapt. Meteen naar de boekhandel gehold, zodra No easy day, het verslag over de missie waarbij Osama bin Laden werd gedood in de winkel lag. Geschreven, met een beetje hulp, onder het pseudoniem Mark Owen, een van de commando’s die deelnam aan de missie.
In één ruk uitgelezen (4 uur ’s nachts) en toch een lichte vorm van teleurstelling. Het heet een autobiografie en beschrijft ook eerdere operaties waar Owen (zijn ware identiteit is inmiddels bekend en hij is ondergedoken) aan deelnam, maar het draait natuurlijk om de Operation Neptune Spear. Veel wisten we reeds door reconstructies van bijvoorbeeld The New York Times (NYT). Maar het is vooral het gebrek aan een onderzoekende en kritische houding over de hele operatie voor zover dat mogelijk is als SEAL. Voorbeeld: de NYT heeft onderzocht hoe het kon dat een van de helikopters op de binnenplaats van de compound waar bin Laden zat crashte. Geen woord daarover in Owen’s boek, slechts de droge feiten over de crash, de helicopter waar hij zelf in zat.
Wel nieuwe feiten over hoe bin Laden aan zijn einde kwam: hij was ongewapend, hoewel er op een plank boven de deur een heel arsenaal aan wapens lag. Bin Laden stak even zijn hoofd om de deur en werd meteen neergeschoten van onder aan de trap, een verdieping lager. Toen de SEAL’s in de kamer kwamen, waar bin Laden in een plas bloed lag dood te gaan, hebben Owen en een ander nog een aantal schoten op hem gelost. Dat werpt wel nieuw licht op de gang van zaken en ik ben benieuwd of de juristen van het Witte Huis daar nog naar gekeken hebben. Ik denk van niet.
Ik ben er ook ingetrapt. Meteen naar de boekhandel gehold, zodra 'No easy day', het verslag over de missie waarbij Osama bin Laden werd gedood in de winkel lag.