‘Veiligheid was dertig kilometer verderop,’ denkt de naamloze schrijfster en moeder-van-twee ergens, een terugkerend personage in Florida (De Bezige Bij), ‘en tussen ons en daar bevond zich een poema, maar mogelijk ook enge mannen, zinkgaten, alligators, het einde van de wereld.’ Typerend beeld voor de sfeer van broeierig naderend onheil in de nieuwe bundel van Lauren Groff. In elf verhalen slagen ouders er ternauwernood (of niet) in hun kinderen te beschermen, zinkt een studente weg in het moeras van een daklozenbestaan en vlucht die schrijfster in nachtelijke wandelingen, omdat ze onder meer door de rampzalige staat van het milieu ‘een vrouw die schreeuwt’ is geworden. Klamme angstzweetwanhoop, die Groff vat in vaak zinderend mooie zinnen. Ramp na betoverende ramp.
Klamme angstzweetwanhoop gevat in zinderend mooie zinnen.