Een lijf dat voelt als een poreuze zak botten die op een gure straathoek is neergekwakt. Het is een van de vele sterke beelden die Hanna Bervoets oproept in Welkom in het rijk der zieken (Pluim) , een roman over een Q-koortspatiënt. Hoewel Clay, want zo heet hij, net zo goed iets anders had kunnen hebben; fibromyalgie, of sarcoïdose, of lyme.
Het gaat niet om deze ene ziekte, maar om het chronische en onzichtbare karakter ervan. Met onbarmhartige precisie legt Bervoets bloot hoe het is om zo uitzichtloos ziek te zijn. Hoe je vriendin mechanisch 'gaat het?' vraagt, hoe een glas wijn op een feestje al funest is. Een razendknappe, beklemmende roman die je bij vlagen naar adem doet snakken.