‘Ik mag jou wel, Olive,’ zegt haar levensherfstliefde Jack tegen haar. ‘Ik weet eigenlijk niet waarom. Maar het is wel zo.’ De lezer van het briljante Opnieuw Olive (Atlas Contact), Elizabeth Strouts tweede episodische roman na Olive Kitteridge (2008), denkt na afloop precies zo over deze inwoonster van Crosby, Maine.
In weer dertien momentopnamen belééf je hoe de inmiddels bejaarde ex-wiskundelerares onder meer een logeerpartij doorstaat van haar vervreemde zoon Christopher, puberaal woedend dat ze hertrouwt, en een nooit-zo-geliefde schoondochter, die ze onhandig troost. Hoe ze tijdens de door haar uiteraard verafschuwde babyshower een kind ter wereld brengt, omgaat met dorpsgenoten en thuisverpleegsters. Complex, mopperig en schokkend eerlijk vaak, maar zo invoelend en authentiek geportretteerd dat je onwillekeurig van haar gaat houden.
Complex, mopperig en schokkend eerlijk.