Ze zijn onaangepast, sociaal onhandig en eenzaam, de personages die het werk van de Deense Dorthe Nors bevolken. Vaak afkomstig van het platteland, nu wonend in een stad, waar ze zich eigenlijk niet thuisvoelen.
De veertien verhalen in Kaart van Canada (Podium) zullen niet elke lezer bekoren. Niet dat ze ontoegankelijk zijn, integendeel, haar stijl is kraakhelder, maar ze blijven enigszins ongrijpbaar. Haar personages zijn vaak onderweg, maar komen zelden aan.
Dat is helemaal niet erg, want je gaat graag met ze mee, dankzij typische Norstyperingen als ‘ze heeft veel hobby’s, maar het is niet zeker of ze gevoelens heeft’, of ‘Baileys smaakt naar Duitse parkeerplaatsen en het hoekje van een feest waar niets gebeurt’.