Ten oosten van Salzburg, in het dorpje Mondsee aan het gelijknamige meer probeert de 24-jarige Wehrmachtsoldaat Veit Kolbe in 1944 te herstellen van verwondingen opgelopen aan het Oostfront, waar hij vijf jaar lang de ergste verschrikkingen en ontberingen doormaakte. Uitgemergeld en zenuwziek vreest hij een nieuwe oproep voor het front. Zijn met een baby uit Darmstadt gevluchte buurvrouw wordt zijn redding.

Met fictieve brieven en dagboekfragmenten brengt Arno Geiger in Onder de Drachenwand (De Bezige Bij) uitvoerig, tot in de banaalste alledaagse details, een koor van stemmen uit het voorlaatste oorlogsjaar tot leven. Ze illustreren een voor een dat de ‘totale oorlog’ is uitgemond in totale waanzin, die machinaal een hele generatie van alle illusies heeft beroofd.