Haast ondraaglijk is het, lezen over Het leed van de stoftor (Querido) in deze nieuwe dierenroman, waarvan Toon Tellegen er vrijwel jaarlijks een publiceert.

Het beestje woont alleen met zijn soms ‘dorre gedachten’ op de onherbergzame maan. Ver beneden hem ziet hij de andere dieren samen zijn, boodschappen doen, hun verjaardag vieren; dingen die hij dan maar in zijn eentje naspeelt. En als hij een stenen toeter vindt, roept hij ook nog naar omlaag: ‘Het spijt me!’ (Snik.)

Maar, hij wordt gehoord. Iedereen, van verontwaardigde eendagsvlieg tot ruzieduo neushoorn en nijlpaard, voelt zich rechtstreeks aangesproken. Waarna een feestplan wordt gesmeed in dit boekje over berouw en eenzaamheid, medeleven en avontuurlijke berusting. Altijd troostrijk: de schoonheid van de Tellegentaal.