Sadegh Hedayat - De blinde uil

Maarten van Bracht ,

In De blinde uil (Jurgen Maas) van Sadegh Hedayat, algemeen erkend als meesterwerk, leidt de verteller een armetierig bestaan in Teheran, waar hij pennenkokers beschildert en geobsedeerd is door het visioen van een prachtige jonge vrouw die wordt vermoord.

Krochten

In het tweede deel wordt zijn jeugd, mislukte huwelijk, haat jegens het ‘gepeupel’ en doodsverlangen opgedist. Maar het boek laat zich niet navertellen; de lezer moet dit wurgende proza ondergaan en afdalen in de krochten van de ziel. In Iran geldt de uil als een teken van ongeluk en verval. Hedayat was een eenzaat. Volgens hem is de mens eenzaam, hulpeloos en is daar niks aan te doen. In 1951 maakte hij er een eind aan.