Engelsman Frank heeft de leiding over een drukkerij in pre-revolutionair Moskou. Al in het eerste hoofdstuk verlaat zijn vrouw Nellie hem, zonder opgaaf van redenen. Wat volgt is een Russisch drama (inclusief een bloedstollend wrede scène over een berenwelpje), verteld met onderkoelde Britse ironie. Fitzgerald grossiert in terzijdes die je het liefst integraal zou citeren, of het nu een liefdesverklaring is aan ‘lieve, slonzige moeder Moskou’ of de vaststelling dat religie voor een vrouw nuttiger is ‘aangezien het tot tevredenheid leidt met het eigen lot’. Een compacte roman die je nog lang zal bijblijven.