Het lijkt wel toepasselijk om het nieuwe boekenseizoen te beginnen met Mijn jaar van rust en kalmte (Hollands Diep), een roman waarin onvoorstelbaar veel wordt geslapen. Toch is het een bedrieglijke titel, want Ottessa Moshfegh is een treiterkop die er sardonisch genoegen in schept het incasseringsvermogen van de lezer op de proef te stellen. Dat deed ze al in het voortreffelijke Eileen, waarin fysieke smerigheid grootse vormen aannam, en ze doet het nu weer. De naamloze hoofdpersoon besluit een soort therapeutische winterslaap te houden. Met behulp van een krankjorume psychiater die kwistig met pillen strooit, brengt ze zichzelf in semicomateuze toestand. Films met Whoopi Goldberg en bezoekjes van vriendin Reva vormen de enige onderbreking.
Irritant en briljant.