Ze is dan nog een ‘mollig meisje, bleek en traag, in een plooirok en een verschoten blauwe pullover.’ Van politiek heeft ze geen enkel benul, maar dat verandert snel want haar oudere broer Ippolito ‘doet aan politiek.’ In Al onze gisterens (Meulenhoff), dat in 1952 voor het eerst verscheen, brengt Natalia Ginzburg het fascistische Italië voor en tijdens de oorlog tot leven door haar blik te richten op de familie van Anna en die van haar welgestelde buren. Ginzburg verweeft de politieke situatie moeiteloos met het chaotische gezinsleven. Haar stijl is zo toegankelijk en licht dat je bijna vergeet hoeveel ze in weinig woorden weet te zeggen.