Na een dienstbaar leven is ze nu geheel alleen en heeft niemand haar meer nodig. Op het vliegveld van München, uitgepierd en onmachtig in afwachting van de trein naar Berlijn, maakt ze almaar rokend de balans op door passanten herinneringen bij haar te laten oproepen die even grappig als wrang zijn. Afstandelijk en satirisch schetst Katja Lange-Müller in Draaideur (Wereldbibliotheek) een afgedankt en hulpeloos hulpverlenersbestaan. De auteur put uit eigen ervaringen; als dissidente dochter van een hoge DDR-politica mocht ze niet studeren, had allerlei baantjes en werd zelfs naar Mongolië gestuurd.