‘Opgelet: twee depressies voor de prijs van één!’ zo kondigde de uitgever Zoveel verlangen op zo’n klein oppervlak (Athenaeum) aan, dat Karl Ove Knausgård wijdde aan Edvard Munch. Niet ongeestig, maar eigenlijk ademt dit lange essay, voortvloeiend uit een door hem gecureerde tentoonstelling in het Oslose Munch Museum, bovenal scherpzinnig enthousiasme.

Knausgård concentreert zich op Munchs onbekendere werken, om diens immense oeuvre weer met een frisse blik te kunnen benaderen. Hij praat over zijn erfenis en invloed met onder anderen Anselm Kiefer en Joachim Trier, en doet vooral eloquent verslag van wat de schilderijen (willen) oproepen. Hoe Munch de essentie van een herinnering vatte of Knausgård zelf door een doek vervuld raakt ‘van iets wat op vreugde lijkt’.