Zijn ‘enige verhaal’ is de op zijn negentiende begonnen liefdesgeschiedenis tussen hem en Susan Macleod, een getrouwde veertiger die hij ontmoette op de tennisclub in een Londense buitenwijk. In een subtiel gecomponeerde herinneringenstroom mijmert hij over de magie en het schandaal van flirten met deze oer-Britse Mrs. Robinson, over hun jaren samen en hoe hun (schijn)idylle mede door drank werd verwoest. (Alsmede over de liefde in het algemeen en de naijlende werking van een eerste liefde in het bijzonder.) Personages, milieu en tijdsbeeld worden haarscherp neergezet. En Barnes’ proza fonkelt weer aforistisch. De paradoxale grondtoon: tedere desillusie.