Zoals het titelverhaal over de geboorte van een zoon al doet vermoeden, heeft Fouad ruim afstand genomen van de islam uit zijn jeugd, maar warm en innig weet hij de sfeer en omstandigheden op te roepen waarin hij in Egypte opgroeide. Openingsverhaal ‘Het achterland’ is een eerbetoon aan zijn grootouders; voor het sterfbed van opa, die hem leerde zwemmen in zee, keerde Fouad terug naar Egypte. Andere verhalen, meer geestig-absurdistisch van toon, spelen zich af in Berlijn. Hoe de verteller een hopeloze kamer huurt, voor nachtwaker op een camping speelt, of dode beesten naar een ‘dierenuitvaartcentrum’ transporteert.