Zijn gezicht, waarvan de ene helft knap is en de andere scheefhangt, doet mensen schrikken, een van de redenen waarom hij zich heeft teruggetrokken in een klooster. Daar doet hij alle voorkomende klusjes, zolang ze maar niet sociaal van aard zijn. Esther Gerritsen situeerde haar nieuwe roman binnen deze kloostermuren; een ideale omgeving voor dolende zielen op zoek naar zingeving en troost. Wanneer Henry Loman aan de poort klopt en de zwijgzame Jacob weet te ontdooien, ontstaat er een merkwaardige vriendschap. De ervaren Gerritsen-lezer weet dat dit niet lang goed kan gaan en wordt niet teleurgesteld.