Weinig schrijvers zijn in staat wreedheid zo te beschrijven dat die fysieke weerzin oproept. In Brood (Podium), zijn nieuwste roman, groeit een jongen op in oorlogsgebied. Moeder en de drie jongsten vluchten, de rest blijft achter omdat het geld op is. Het gevaar sluipt steeds dichterbij totdat er geen andere mogelijkheid meer is. De jongen vlucht met vader en broers, maar raakt hen onderweg kwijt. Zijn leven is een aaneenschakeling van kou, pijn en honger. In zijn tas alleen nog een droge korst brood die hij niet aanraakt. ‘Wanneer ik ze opat, wist ik: daarna komt er niets meer. Ik at niet op krediet. Ik belegde in hoop.’