Een vergeten roman die door zowel Maarten ’t Hart als Karel van het Reve wordt aanbevolen, dat maakte op z’n minst nieuwsgierig naar De autocraten (Brooklyn) van Rutger van Zeijst. Klaploper en gesjeesde student Piet Aukes belandt midden jaren vijftig op de redactie van het Amsterdamse studentenweekblad Dicta Probantia en verhaalt over zijn belevenissen. Vestdijk wordt nog gelezen en in de bioscoop draait de nieuwste Hitchcock. Tijd en milieu komen overeen met Voskuils Bij nader inzien (beide boeken verschenen in 1963), maar Van Zeijst houdt het compacter en lichter. Zijn toon is aangenaam droog; het verhaal hangt van snedige oneliners en dialogen aan elkaar. Aukes bedondert zowel vrienden als geliefden, maar blijft desondanks sympathiek. Een terecht herontdekte schelmenroman.