Met zijn van beginhoofdletters en punten verstoken roman Dag der zielen (Lebowksi) plaatst Mike McCormack zich nadrukkelijk in de Ierse vormtechnisch-vuurwerktraditie van Joyce en Beckett. Maar de associatieve gedachtestroom van verteller Marcus Conway ademt evenzeer het toegankelijke, poëtische plattelandsrealisme van Colm Toíbín of Anne Enright. Terwijl hij op Allerzielen 2008 in het dorpje Louisburgh wacht op zijn gezin, schiet Marcus in zijn hoofd van jeugdherinneringen naar de actuele financiële crisis; van zijn twee volwassen kinderen of de malafide aannemers en politici waarmee hij in zijn werk als civiel ingenieur te maken kreeg naar de omineuze epidemie die ook zijn vrouw Mairead trof… Even koortsachtig als lucide dendert zijn relaas over leven, liefde en de dood voort. Hypnotiserend mooi.